รักนี้สี ส้มเขียว

ผม...เหงาจัง
วันนี้จะไปไหนดีนะ
สนามแข่งเหรอ เบื่อแฮะ ทำไมรู้สึกเบื่ออย่างนี้นะ
ตั้งแต่กลับมา ผมก็ไปแต่สนามแข่ง และจบลงด้วยปาร์ตี้ทุกคืน
เฮ้อ... มีอะไรที่น่าทำมากกว่านี้อีกไม๊นะ อะไรก็ได้ที่ทำให้ผมรู้สึกมีชีวิตชีวากว่านี้หน่อย
ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย เพราะเหมือนมันกำลังจะบอกผมกลายๆ ว่าผมมันขี้แพ้ ผมไม่สามารถเอาชนะความรู้สึกนี้ได้
แม้ผมจะอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูง หรือมีกิจกรรมที่ให้ทำแทบทุกวัน ผมคิดว่าความรู้สึกแบบนี้มันจะหายเมื่อผมกลับมาเมืองไทย
แต่ไม่ใช่...ทำไมนะ ผมยังต้องการอะไร หรืออาจจะเป็นใครบางคน อย่างที่พวกเพื่อนๆ ผมมันบอก แต่คนๆ นั้นจะเป็นใครล่ะ 
คนๆ นั้น จะหน้าตาแบบไหน เป็นคนยังไง และผมจะเจอเขาเมื่อไหร่...ในเมื่อผมเองก็เคยมีแฟนมาแล้วหลายคน 
แต่ผมรู้ดีว่าพวกเธอไม่ใช่ใครคนนั้น...คนที่ผมกำลังรอที่จะได้พบ ใครคนที่จะมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป 
คนที่จะทำให้ผมไม่ต้องมีความรู้สึกแบบนี้อีก...

ใครคนนั้น...
ผมจะเจอเค้าเมื่อไหร่กันนะ...

.
.
.